Біз бұл мақаламызды қараша халқының жүрегінен мәңгілікке мекен сайлаған сардар бабаларымыздың рухына көрсетілген аз ғана құрмет пен ғизатымыз деп есептейміз.

Ескі тұрмыс, ескі ұрыс, ескі төбелес – некелі қалыптағы сарынға түсіп аға берді...

Бір қуаныш, бір мұң...

Құмар суға кетерде, қолын неге бұлғады екен?!.

Рухын жоғалтқан адам – ол да бір түбі шіріген ағаш, жел тұрса құлап қалады...

Оның мысығы (әңгіме)

Жұтпа тұзақ

Қаздар-ау, біз қандай бақыттымыз, сен тоңсаң ұшып барар жылы көлің бар, мен торықсам ұшып жетер жерім мен елім бар,- деп айғай салдым…

Шерхан Мұртаза

Әманда кездесу мен қоштасудан тұратын өмір деген осы!..